Tecrübe Paylaşımlarım 1

Yazmamı istediğiniz konu olursa önerilerinizi alırım diye belirtmiştim ilk mesajımda. Bağlantılarımdan @ercüment b cumur çok güzel bir konu talep etmiş ve onun üzerine yazmak istedim.

Konu hem çok güzel ve bir o kadar da zor J

“Eve geldiğimizde işi düşünmeyi nasıl bırakabiliriz?”

2006 yılında insan kaynakları sorumlusu olarak çalışıyorken bebek beklediğimi öğrendik. Kızımın dünyaya gelmesiyle tuhaf bir şekilde işimde de değişik bir gelişme oldu. Çalıştığım kurum farklı bir ortaklık yaptı ve benim o kurumda daha iyi ücret ve müdür yardımcısı unvanı ile çalışmamı teklif etti. Kaçırmak istemediğim bir teklifti ve kabul ettim.  Bu durumda kızım 40 günlükken işe başlamak durumunda kaldım. Çocuklu yeni bir hayat, yeni iş , yeni bir işyeri, yeni bir unvan ve yeni bir yönetici. (Bu konu farklı bir günün konusu olsun)

Kızım biraz  büyüdüğünde onunla oyun oynarken bana şunu söylüyordu.. “anne benimle oynar mısın?”  halbuki ben onun yanına oturmuş onunla oyun oynarken bana bunu söylüyordu. Demek ki bedenimin onun yanında olduğunu, aklımın işyerinde olduğunu anlıyordu. O gün yaşadığım yoğun günü değerlendirdiğimi küçük bir çocuk bile anlıyordu. Demek ki o gün o kadar yoğun, stresli geçmiş ki yüzümdeki o ifade ufacık çocuğun bile dikkatini çekmiş.

Sanırım benim yaşadığımı yüzlerce kişi yaşadı, yaşıyor ve yaşayacak. Yapılan araştırmalar insan zihninden bir gün içinde ortalama 70.000 düşüncenin geçtiğini söylüyor. Kafamızın içinde sürekli bir yurttan sesler korosu var. Bazen o kadar yüksek çıkıyor ki ses,  yediğimiz yemeğin, gittiğimiz yolun, dinlediğimiz müziğin, çocuğumuz ile oynadığımız oyunun farkına varamıyoruz. Hele ki yurttan sesler korosunun içinde mükemmeliyetçi bir kişi varsa ( ben ona çokbilmiş, pesimist teyze diyorum)  sürekli onu dinlememizi istiyor ve hatta bazen öyle bir boyuta ulaşıyor ki o ne derse onu yapmaya başlıyoruz.” Yarın o işi yapma seni kimse anlamayacak!”

“Zaten o projede de başarılı olamayacaksın diğer projelerin gibi”

“ toplantıda farkettin mi sana ters ters baktı. Sanırım sana kızmış.”

 Vs..

İnsan zihninin tabiatında uçuşmak, dağılmak, oradan oraya atlamak var ve  bu yüzden birçok kaynakta “ maymun zihin” diye bahsediliyor.

Bu kötü bir şey mi?

Konumumuza dönecek olursak evde iş düşünmek kötü bir şey mi?

Tabi ki değil. Bu doğal bir durum.  Zaten istesek de istemesek de yaşadıklarımızı düşüneceğiz. Peki yapmamız gereken ne? “ BİLİNÇLİ FARKINDALIK” geliştirmek.

Düşüncelerimizin, maymun gibi daldan dala atlarken, farkında olmak ve düşüncemizi yargılamadan, kızmadan  elinden tutup olduğun yere şefkatle geri getirmektir yapmamız gereken.

Okuduğum bilinçli farkındalık (mindfullness) kitapları ile bu kasımı geliştirmeye çalıştım ve hala da devam ediyorum. Zihnimin uçuştuğunu farkettiğim anda onu yargılamadan nazikçe olduğum yere geri getirmeye çalışıyorum. Evdeyken işi düşündüğümde, hele de yaşlı teyze konuşmaya başladığında onu şefkatle karşılayıp şuan evdeyim ve kızımla oynuyorum diyerek onu uğurluyorum yeniden o ana dönüyorum.

Bilinçli farkındalıklı günler dilerim..

Sevgiler..